Eski
bir dosta kavuştuğun akşamdır..
Yaz
başıdır, mayıstır, diyor ya şair ‘ayların gülüdür’..
Konuşursun,
anlatırsın, dertleşirsin, dertlenirsin, üzülürsün, susarsın, söyleşirsin,
gülersin..
Deniz
sakindir, hava ılık; rüzgar bile durmuştur dinginliği bozmamak için..
Anlaşılmak-anlatılmak
(moda deyimle empati) ne güzeldir diye düşünür, dost sıcaklığını hisseder,
huzur bulursun..
Gökyüzü
tüm ışıklarıyla denize değer, deniz tüm güzelliğiyle arşa yükselir. Bir yerlerde
bir mucize gerçekleşiyor sanırsın..
Yüzünü
karşıki dağlara döner, kadehini dağların ardındakiler için kaldırır, varsa bi
sigara tüttürüp dumanını o yana savurursun..
O an,
memleketin güzel bir köşesinde, ‘Eşek gibi sessizce yaşayacaksın!’ diyenlere
inat insanca şeyler yaptığını fark edersin..
