Yeni Yılda..

"Ey, benim iyimser hâllerim, 
Çabuk aldanışlarım, 
Hep inanışlarım, 
Alttan alışlarım, 
Hatayı hep kendimde buluşlarım, 
Değmeyecekleri kafama takışlarım, 
Yoktan yere, akıp giden gözyaşlarım, 
Herkesi, insan yerine koyuşlarım, 
Hepinize elveda… 
Artık ben kimsenin, 
Hiçkimsesi olmayacağım!"   Nazım Hikmet

Nasıl bir vazgeçiştir bu böyle değil mi? Ne büyük sözler? Ne sitemkâr, kalbi kırık mısralar? Halbuki kendin ettiğinin acısını çektin be koca üstad. Güzel yüreğini üzmelerine sen izin verdin. Ne çok bize benzersin..

Asıl mesele şair değil elbet, şairin memleketlileri, bizleriz..Çok duygusalız, çok iniş çıkışlı hallerimiz var, pire için yorgan yakanlarız. Haydi gitsinmiş 2016, bize çok kötülüğü dokunmuşmuş. Memlekette yaşanan acı olaylardan bahsetmeyeceğim, sözüm bizleredir. Hayatlarımızda memnun olmadığımız ne varsa yeni yılla birlikte çıkıp gitmesini istiyoruz ya hepimiz, ondan mı bu telaş? Durun, sakinleyin eskisi de gider yenisi de gelir. Önce kendinizin farkına varın, kendinizin kıymetini bilin, geriye bir tek yaşamak kalıyor zaten, zor değil..

Ne çok sevdiniz, ne çok güldünüz, ne çok güldükçe ‘hay Allah çok güldüm ağlayacağım herhalde’ diye içinizden geçirdiniz, ne çok ağladınız, ne çok ağladıkça ‘çıkacaktı zaten o kadar gülmenin acısı’ diye geçirdiniz içinizden, ne çok sitem ettiniz, ne çok hüzünlendiniz, ne çok beklediniz, ne çok öfkelendiniz.. Herşeyi ne çok ve fakat ne de ayarını tutturamadığınız bir yerlerde yaşadınız..Peki duyguları yanlış şekilde yaşıyor olabileceğiniz düşüncesi bir kez olsun geçmedi mi aklınızdan?

Feda-kâr lık yaparsınız, yaptıkça kıymetli olacağınızı sanırsınız, oysa vazifeniz olur, arsız bir zift gibi üstünüze yapışır. Seversiniz ölçüsüzce, laubali ilişkileriniz olur. Değer verirsiniz tartmadan, saygısız karşılıklarınız olur. Sonunda elinizde, şairinki gibi koca bir sitem kalır. Duygularınız o denli kıymetli ise kıymetli olduklarını hissettirin. Kime, nasıl, ne kadar dağıtacağınıza akılcı şekilde karar verin, fütursuzca ziyan etmeyin.  

Sonuna bir Mevlana sözü koysam yazı şenlenir, kişisel gelişime doğru akardı belki ama dervişin işi sabırla. Oysa ki yaşadığımız hayatlar bu derviş sabrını kaldırmayacak kadar kıymetli, zaman da öyle. Aslında tek derdim küskün Nazım ile Can Baba’yı aynı masaya oturtmaktı. Güzel olsun yeni yılda..

“Ne geçmişe saplanıp kalacaksın, ne geleceğin düşlerini kuracaksın..

Ömür dediğin şu andır onu da hakettiğin gibi yaşayacaksın!”   Can Yücel